Van burned-out naar aan het roer

Al mijn hele leven ben ik geïnteresseerd in-, vaak gefascineerd en soms zelfs verbaasd over wat mensen beweegt. Als jong kind snapte ik totaal niet waarom andere kinderen onaardig tegen mij deden, terwijl ik altijd aardig tegen ze was.

Gepest

Als puber vond ik het nog belangrijker dat klasgenoten op de middelbare school me aardig zouden vinden. Tegen dominant gedrag kon ik op de één of andere manier niks inbrengen, ik zakte gewoon weg. Deze kwetsbaarheid en dit please-gedrag trok natuurlijk juist pesters aan. Eerst de 2-3 jongens bovenop de apenrots, daarna een meerderheid van de klas. Drie jaar lang. Totdat ik de moed had verzameld om in een vlaag van blinde woede en angst één van de pesters aan te vallen. Iets wat jarenlang vér buiten mijn comfort zone lag, haast onvindbaar in mijn karakter. Door die dag veranderde wel iets in mijn uitstraling. Ik werd daarna nooit meer gepest. Alsof ik was geslaagd voor mijn examen "voor mezelf opkomen". Ik had het overleefd en doorleefd. Ik raakte gefascineerd door het gedrag van andere jongeren, groepen jongeren, het verschil in gedrag binnen verschillende contexten.

Het masker

Na 6 hele lange jaren op de middelbare school, besloot ik de kwetsbaarheid vaarwel te zeggen. Om sociaal te overleven, besloot ik mijn studietijd bovenop de apenrots door te brengen. Ik creëerde maskers als een soort muren. De alfaman, de rokkenjager, de clown, de drinkebroeder. Ik werd niet meer gepest, ik voelde me sociaal in control en dus sterk. Ik had veel drinkebroeders en vrouwen om me heen. Of ze me ECHT kenden? Of ze een echte connectie met mij konden ervaren. Dat betwijfel ik. Waar ik graag echte verbinding wilde ervaren met anderen, was ik na al die jaren overleven nu blij met "aardig gevonden worden". Ook was ik het niet helemaal zelf. Was ik niet helemaal mezelf. Dat was nog te eng, te kwetsbaar wellicht.

Het professionele masker  

Na studeren komt werken. En daar voelde ik me goed, op de inhoud. Ik zorgde dat ik altijd meer wist op de inhoud dan een ander. Dan kon ik imponeren, sociaal overleven. Het professionele masker was daar: zelfverzekerd op de inhoud. Ik kreeg via via zelfs weleens terug: een tikkeltje arrogant. En dat was het natuurlijk ook. Inhoud zonder verbinding, zonder relatie, zonder luisteren en contact maken met een ander, is alleen maar zenden. Zenden met als doel te domineren: weer bovenop die apenrots willen zitten. Een ander masker was die van het presteren en pleasen. Ervoor zorgen dat ik de waardering zou krijgen van de belangrijke mensen op de apenrots. Wat onzekerheid met je doet...

Van buitenkant naar binnenkant

De eerste 7 jaar werken draaide om de buitenkant: ik was met mijn fascinatie voor groepsgedrag aan de slag als social media consultant, marketing strateeg. Ik hielp bedrijven, zodat ze er aan de buitenkant beter uit zagen. Sympathieker leken. Van binnen waren ze dat vaak echter niet. Er ging meer geld en aandacht naar het imago van het bedrijf dan naar de medewerkers die de reputatie neerzetten en daarmee het werkelijke imago creëren. Ik hield me dus eigenlijk bezig met mijn eigen imago en het imago van bedrijven met een focus op groepsgedrag van hun klanten.

Toen ik mijn huidige vrouw ontmoette, werd ik rustiger. Er ontstond ruimte om mezelf meer te ontwikkelen. Mijn eerste reflex was erover lezen: ja de inhoud helemaal begrijpen. Ik las over religies, spiritualiteit, kwantumfysica, positieve psychologie en gelukswetenschap. Ik zag steeds dezelfde patronen, dezelfde natuurwetten terugkomen in al deze stromingen. Wat deed ik hiermee? Erover vertellen, erover schrijven, maar ik leefde het nog niet. Ik ontwikkelde 5 jaar geleden het concept: "De Gelukkige Organisatie". Onder andere gebaseerd op positieve psychologie. Een totaalconcept voor een adviesbureau dat organisaties helpt om een gelukkige organisatie te worden met interventies op mens, team en organisatieniveau. Leiderschapsontwikkeling, het conditioneren van positief gedrag en het strippen van ego's. Ik was ontzettend enthousiast. Om de levensvatbaarheid te testen, vroeg ik 4 ondernemers die mij nog niet kenden om feedback. Ze waren allemaal enthousiast, behalve de vierde ondernemer. Hij zei de legendarische woorden: "Een mooie powerpoint presentatie, maar ik zou niet met je in zee gaan". "Je vertelt me over de theorie, maar waarom JIJ? Wie ben JIJ, Menno? Waarom ga jij mijn organisatie helemaal gelukkig maken?" Het was zo waar en de spijker op z'n kop. 

Ongelukkige organisatie

Op een cursus intuïtief ondernemen koos ik vervolgens intuïtief voor een baan bij een mediabureau in plaats van het in de markt zetten van "De Gelukkige Organisatie". Ik werd na 2 jaar ZZP-en weer een medewerker in een hele snelle, oppervlakkige, prestatiegerichte wereld: de media. Digital advertising. 2,5 jaar ploeteren in verschillende rollen, continu aan het leren over mezelf, over het systeem waar ik in was beland. Als manager van het digital team ontdekte ik hoe het voelde om een leiderschapsstijl van kwaliteitscontrole van de directeur over te nemen richting mijn team. Ik raakte mezelf volledig kwijt en vervolgens ook de controle over het team. Die waren linksom of rechtsom al onderweg naar buiten door wat er vóór mijn komst al was gebeurd in de organisatie. Als adviseur bij de klant was ik als een vis in het water. Binnen in het gebouw, in het systeem voelde niet fijn. De sfeer, de disbalans in negativiteit versus positiviteit in het team, in de organisatie. Ik overleefde met een enorm professioneel masker, zelden veilig genoeg om kwetsbaarheid te durven tonen. Ik was enorm gedreven voor klanten en voelde me verantwoordelijk voor alle lopende projecten. Ik hield ze dan ook gemiddeld 11 uur per dag in de lucht. Zonder dat ik er echt voldoening uit haalde.

Bijna Burned-out

Ik liep leeg op de sfeer, op het niet echt verbonden voelen met collega's (mede door mijn eigen masker). Ik had last van de filosofie van het bedrijf: klanttevredenheid en winstmaximalisatie ging vóór het welzijn van de medewerkers. Alsof je als medewerker als een sinaasappel wordt uitgeperst. Onder hoge druk presteren, teveel bordjes in de lucht houden: ook van zieke collega's, van vertrokken collega's. Ik heb eens geteld op de foto's van de bedrijfsfeestjes: ieder jaar werd gemiddeld één-derde van de medewerkers vervangen. Ze moesten weg of gingen weg. Na 2,5 jaar was ik op een de financiële afdeling en het MT na, de langstzittende medewerker. Ik had "De Ongelukkige Organisatie" meegemaakt: in ieder geval voor mijzelf. En ik was klaar, leeg, uitgeperst: ongelukkig. Vanaf het moment dat ik door de deur van het pand naar binnen liep, kreeg ik hoofdpijn. Ik was heel snel overprikkeld en dan werd ik zomaar boos. Eerst alleen op het werk (zelfs richting een klant), daarna ook thuis bij mijn vrouw en kinderen. En dat was de druppel: ik was mezelf helemaal kwijt, kapot moe en wist ook niet meer welke richting ik op moest. Ik was bijna burned-out, vertelde de online test me. En toen was daar de dag dat ik door het raam van een meetingroom naar binnen kon kijken. De luxaflex waren niet hoog genoeg opgetrokken voor mijn lengte van 1m93. Daar stond de nieuwe kantoorindeling met de namen van alle collega's bij hun bureau's. Door één naam stond een kruis: mijn naam. Zo voelde ik het ook. Het gevoel was wederzijds. Ik was al te lang gebleven. Te lang over mijn grenzen laten gaan, te lang gepleased, mezelf kwijtgeraakt. Zo pijnlijk en zo leerzaam.

Kompas kapot

En nu? Een andere baan? Ondernemen en het salaris en de lease-auto vaarwel zeggen? Auw, dat gaat pijn doen, dacht ik. Waar ben ik eigenlijk goed in? Past loondienst wel bij mij? Hoeveel vrijheid heb ik nodig? Wat voor waarde kan ik creëren en voor wie? Voor wie wil ik een rol van betekenis spelen? Want dat miste ik misschien nog wel het meeste in mijn werk: betekenis. Online campagnes draaien, zodat er meer verzekeringen, auto's, jurkjes of tickets worden verkocht. Mooi als er een goed resultaat werd gerealiseerd, maar ik haalde er NUL voldoening uit. Ik wilde mijn talenten inzetten voor een betekenisvol hoger doel. Nu wilde ik eerst van mijn boosheid af en meer helderheid in de te kiezen richting. Ik moest mijn kapotte kompas repareren, herijken. Ik wilde koersen op wat bij mij past, worden wie ik echt ben. Met mijn authentieke ik, met mijn grootste talenten van waarde zijn voor een ander.

Hoe inzichten alles in beweging zette

Mijn vrouw stelde me voor aan Theo Jeukens, voormalig fuchsia kweker, nu nuchtere tukker en numeroloog. Die avond gaf Theo me inzichten op basis van mijn geboortedatum. Niet alleen herkende ik veel, ik kreeg met name antwoorden op mijn vragen. En inzichten die ik niet had verwacht. Inzichten uit een nieuw paradigma: de manier waarop ik naar het leven keek veranderde. De weerstand en de pijn die had ervaren als klein kind, als puber en als medewerker in de ongelukkige organisatie kwam niet van klootzakken en eikels, maar van trainers. Al die situaties en mensen zijn op mijn pad gezet, zodat ik mezelf kon ontwikkelen. Zodat ik mijn (levens)-lessen kan leren. Ik leerde dat kwetsbaarheid krachtiger is dan jezelf groter maken. Dat je zonder maskers echte verbinding met mensen kan ervaren. Ik leerde dat het leven of een project een organisch, natuurlijk proces is. Met de vier seizoenen, met zaaien en later pas oogsten. Ik leerde dat trouw blijven aan jezelf belangrijker is dan een goed salaris en een mooie lease-auto.

Dankbaar

Ik kon de puzzel nu leggen. Terugkijkend op mijn leven tot dan toe klopte het precies. Ik werd voorbereid, getest: ontwikkeld. Ik mocht dit meemaken in mijn leven. Gepest worden, geen echte connectie voelen, eenzaam voelen in een groep, bijna burned-out. Het voelde soms als overleven, maar het waren juist de trainers en trainingen die horen bij het leven. Ik ben ze dankbaar: de situaties en al deze mensen die een cruciale rol hebben gespeeld in wie ik nu ben en waar ik nu sta.

Van opgebrand naar vol vuur

De verhalen die ik heb meegemaakt, mag ik nu doorvertellen aan al die mensen die nu middenin hun eigen moeilijke hoofdstuk van hun verhaal zitten. In een pest-situatie, vlak voor of in een burn-out, eenzaam in een groep, in een groot bedrijf, niet-verbonden.
Mijn leven tot nu toe heeft me voorbereid op wat ik nu mag betekenen. Bijna Burn-out heeft met wakker geschud. Numerologie heeft mijn kompas herijkt en vooral verrijkt. Ik heb nu een duidelijke missie: mensen, teams en organisaties helpen hun kompas te herijken en verrijken. Met verhalen en tools uit een nieuw paradigma. Waarin we teruggaan naar de wetten van de natuur. We transformeren naar onszelf: onze ware natuur. We transformeren de organisatie: naar een levend organisme met autonome cellen met een specifiek doel, celdeling, verbondenheid in het organisme met een evolutionair hoger doel. 

Zo ging ik van opgebrand naar vol vuur. Met een herijkt en verrijkt inner kompas, nu in een rol van betekenis met behulp van mijn grootste talenten, mijn authenticiteit, doorleefde lessen en een klein beetje theorie ;-). Een mooie combinatie van passie, purpose en potentieel.  

En jij? Wat is jouw verhaal en jouw weg?

Wat is het waardevol om te weten wat je grootste talenten, te leren lessen en bij jou passende richting en rollen zijn. De inzichten vanuit het persoonlijk kompas helpen je bij elke wrijving, weerstand en keuze in je leven. Je koerst iedere dag, in het nu, op je inner kompas. Gebeurtenissen/mensen in je leven, positief of negatief, worden hierdoor je supporter en trainer. Dansen met het leven vanuit een veel fijner en ruimer perspectief.

Maak je eigen transformatie door naar dit lichtere leven. Van rups naar vlinder!
Wil jij ook je met jouw inner kompas aan de slag? Lees hier meer over een persoonlijk kompas sessie of neem meteen contact met me op! Tot snel en ik wens je veel trainers en wijsheid.

Menno